Het centrale plein |
Verticaal Divider
Zijn glamour getuigt van het belang dat Brussel had onder handelssteden van Noord-Europa. De eerste vermelding van La Grand Place dateert uit het begin van de 12e eeuw. In 1695 werd het hart van het middeleeuwse Brussel verwoest tijdens een driedaags bombardement door Louis XIV. De markt van vandaag is daar een nauwkeurige afspiegeling van vóór het bombardement. Met dank aan de Brusselse autoriteiten, die besloten hebben om de stad terug te brengen naar haar vroegere uiterlijk, en niet om ze opnieuw te bouwen in een moderne stijl, vandaag we kunnen de schoonheid van gebouwen van eeuwen geleden bewonderen.
|
La Grand Place is een uitstekend voorbeeld van de eclectische combinatie van architecturale en artistieke stijlen die de cultuur van de regio kenmerken. Door de eeuwen heen heeft de markt zijn vorm en de karakteristieke gotische en barokke elementen behouden. Alle conserveringswerken uit de negentiende eeuw zijn met grote zorg uitgevoerd om het oorspronkelijke uiterlijk van de gerenoveerde gebouwen te behouden. De unieke charme van La Grand Place en de zorg voor het historische uiterlijk zorgden ervoor dat het in december 1998 werd ingeschreven op de UNESCO-lijst van cultureel en natuurlijk erfgoed.
In de vroege middeleeuwen diende het als een marktplein, maar toen het stadhuis werd gebouwd in 1444, werd het het hart van Brussel. De concurrerende kenmerken van stoffen- en fourniturenhandelaren, kruisboogschutters, kippenhokken, meubeltimmerlieden, brouwers en spanten stellen hier specifieke symbolen van hun positie, versierd met gouden gevels, slakkenpieken en mooie beelden.
In de vroege middeleeuwen diende het als een marktplein, maar toen het stadhuis werd gebouwd in 1444, werd het het hart van Brussel. De concurrerende kenmerken van stoffen- en fourniturenhandelaren, kruisboogschutters, kippenhokken, meubeltimmerlieden, brouwers en spanten stellen hier specifieke symbolen van hun positie, versierd met gouden gevels, slakkenpieken en mooie beelden.
De smalle, drukke straten verbergen mooie pubs en restaurants met typische gerechten uit de regio. Een van de grootste monumenten op La Grand Square is ongetwijfeld het stadhuis (Hôtel de Ville).
Hotel de ville |
Verticaal Divider
is een van de mooiste stadhuizen van Europa. Sinds de 15e eeuw domineert het de Brusselse markt. Zelfs een eeuw eerder stonden houten huizen en tavernes op zijn plaats. Toen de rijkdom en het belang van Brussel in middeleeuws Europa gestaag groeide, was er behoefte aan de bouw van een stadhuis, de nieuwe zetel van de stadsbesturen. Het ontwerp en de uitvoering werden toevertrouwd aan Jacques van Thienen . De werkzaamheden zijn gestart in 1402. Tijdens deze periode werd een klein stadhuis gebouwd (linkervleugel van het huidige gebouw). In 1444 begon de bouw van de rechtervleugel, die vijf jaar later werd voltooid. Een nieuw belfort werd gebouwd in 1454. De auteur van het ontwerp was de prachtige architect Jan van Ruysbroeck .
|
Een torenhoge 97 meter hoog werd gebouwd. 420 trappen leiden naar de top. Het is versierd met een verguld standbeeld van de patroonheilige van Brussel, Sint. Michał, vechtend tegen de duivel. 203 beelden die het stadhuis versieren werden toegevoegd in een restaurant dat 1840 per jaar werd gehouden. Ze tonen de figuren van prinsen en prinsen van Brabant die regeerden in de jaren 580-1564. Tegenwoordig is het stadhuis de zetel van de burgemeester van de stad. Het interieur kan worden bezocht met een gids. Op de eerste verdieping is er de raadzaal, waar de vergaderingen van de Brusselse gilden werden gehouden. U kunt de beroemdste wandtapijten van Brussel uit de 15e, 16e en 17e eeuw bewonderen. In het centrum van het stadhuis bevindt zich het nulpunt van waaruit alle afstanden in België worden gemeten.
Er zijn veel historische gebouwen op het marktplein, die elk een verhaal te vertellen hebben. Roi d'Espagne, hoofdkwartier van het bakkersgilde, staat op nummer één. De naam komt van de Spaanse keizer Karel II, wiens borstbeeld op de gevel van het gebouw staat. Het behoren tot het bakkersgilde wordt bevestigd door de allegorie van kracht, vuur, water, wind, graan en voorzichtigheid die op de balustrade is geplaatst. De oude gildenzin zegt dat het noodzakelijk is dat deze zes factoren samenwerken om het perfecte brood te krijgen. Het gebouw werd gebouwd in 1697 jaar. Boven zijn ingang staat de figuur van Sint. Auberta, beschermheer van bakkers. Het gebouw is bedekt met een koepel met een gouden standbeeld erop. Tegenwoordig is hier een van de populairste pubs van Le Roy d'Espagne gevestigd.
Onder de nummers 2-3 was de zetel van het gilde van de kaarsenfabrikant. Dit gebouw heet Maison de la Brouette. Boven de deur zie je de gouden kruiwagen, die waarschijnlijk paraffine bracht. Bovenaan het gebouw staat de figuur van St. Gilles, beschermheer van het gilde. Het werd geïnstalleerd in 1912 per jaar. Momenteel is hier een stijlvol café.
De huizen met nummers 4 en 5 overleefden het bombardement van 1695, dus hun lagere gevels bleven onveranderd. Gebouw nummer vier heet Maison du Sac en is rijkelijk versierd met prachtige ornamenten. Vanaf 1444 jaar huisvestte het het hoofdkantoor van timmerman en kippengilden. Interessant zijn de karakteristieke steunen (pilasters en caryatiden), die de vorm aannemen van houten meubels. Het bovenste gedeelte van het gebouw werd herbouwd onder toezicht van Antono Pastorana in barokstijl. Gebouw nummer vijf is het Maison de la Louve, het voormalige hoofdkwartier van het boogschuttersgilde. Het werd gebouwd in 1690 jaar volgens het ontwerp van Pieter Herbosch. Dit is een geweldig voorbeeld van het combineren van elementen uit de Romeinse en Vlaamse architectuur. De naam van het gebouw komt van een bas-reliëf dat boven de ingang is geplaatst en de legendarische wolvin voedt die Romulus en Remus voedt. Op het niveau van de tweede verdieping, tussen de ramen, staan allegorische beelden van waarheid, leugen, vrede en onenigheid. Op het fronton bevindt zich een bas-reliëf van Apollo die op een python schiet. Het gebouw wordt bekroond met het beeld van de Phoenix, een symbool van onsterfelijkheid.
Onder de nummers 2-3 was de zetel van het gilde van de kaarsenfabrikant. Dit gebouw heet Maison de la Brouette. Boven de deur zie je de gouden kruiwagen, die waarschijnlijk paraffine bracht. Bovenaan het gebouw staat de figuur van St. Gilles, beschermheer van het gilde. Het werd geïnstalleerd in 1912 per jaar. Momenteel is hier een stijlvol café.
De huizen met nummers 4 en 5 overleefden het bombardement van 1695, dus hun lagere gevels bleven onveranderd. Gebouw nummer vier heet Maison du Sac en is rijkelijk versierd met prachtige ornamenten. Vanaf 1444 jaar huisvestte het het hoofdkantoor van timmerman en kippengilden. Interessant zijn de karakteristieke steunen (pilasters en caryatiden), die de vorm aannemen van houten meubels. Het bovenste gedeelte van het gebouw werd herbouwd onder toezicht van Antono Pastorana in barokstijl. Gebouw nummer vijf is het Maison de la Louve, het voormalige hoofdkwartier van het boogschuttersgilde. Het werd gebouwd in 1690 jaar volgens het ontwerp van Pieter Herbosch. Dit is een geweldig voorbeeld van het combineren van elementen uit de Romeinse en Vlaamse architectuur. De naam van het gebouw komt van een bas-reliëf dat boven de ingang is geplaatst en de legendarische wolvin voedt die Romulus en Remus voedt. Op het niveau van de tweede verdieping, tussen de ramen, staan allegorische beelden van waarheid, leugen, vrede en onenigheid. Op het fronton bevindt zich een bas-reliëf van Apollo die op een python schiet. Het gebouw wordt bekroond met het beeld van de Phoenix, een symbool van onsterfelijkheid.
Maison du Cornet bouwt nummer zes. Vanaf 1434 was het de thuisbasis van het spantengilde. Zijn huidige uiterlijk werd ontworpen door Antoon Pastoran in 1697 per jaar. Het fronton lijkt op een achtersteven van een schip. Het medaillon toont het beeld van de Spaanse vorst, Karel V, en naast de windroos een symbool van zeelieden.
Het huis op nummer zeven is Maison du Renard. Voormalig hoofdkantoor van het gilde van solouksrzy (fabrikanten van fournituren). Het huidige uiterlijk van de gevel is het werk van Cornelle van Nerven en is gemaakt in 1699 jaar. Hij is een geweldig voorbeeld van Vlaamse barok, met zichtbare invloeden van Lodewijk XIV. De naam van het gebouw komt van het gouden vosstandbeeld boven de ingang. Hierboven zijn rijke bas-reliëfs van cherubijnen, die gepaard gaan met fournituren. Op het hoogtepunt van de tweede verdieping is er een allegorie van Justitie in het gezelschap van vier beelden die de continenten symboliseren. Bovenaan het gebouw staat een figuur van St. Nicholas, beschermheilige van het gilde.
Het huis op nummer zeven is Maison du Renard. Voormalig hoofdkantoor van het gilde van solouksrzy (fabrikanten van fournituren). Het huidige uiterlijk van de gevel is het werk van Cornelle van Nerven en is gemaakt in 1699 jaar. Hij is een geweldig voorbeeld van Vlaamse barok, met zichtbare invloeden van Lodewijk XIV. De naam van het gebouw komt van het gouden vosstandbeeld boven de ingang. Hierboven zijn rijke bas-reliëfs van cherubijnen, die gepaard gaan met fournituren. Op het hoogtepunt van de tweede verdieping is er een allegorie van Justitie in het gezelschap van vier beelden die de continenten symboliseren. Bovenaan het gebouw staat een figuur van St. Nicholas, beschermheilige van het gilde.
Nummer acht draagt het kleinste huis op de markt, Maison de l'Etoile. De eerste vermelding van het gebouw dateert uit de 13e eeuw. Daarna diende hij als de zetel van de koninklijke vertegenwoordiger en vervolgens de magistraat. Onder de arcades van het gebouw staat een standbeeld van de stervende Brusselse raadsman Everaerd t'Serclaes, die werd aangevallen door natte mannen, de heer Gaasbeek, stierf hier 31 maart 1388 jaar. Volgens een oude legende garandeert het aanraken van de rechterarm van de held geluk en liefde het volgende jaar. Ernaast, onder de arcades, is een gedenkplaat opgedragen aan de burgemeester van Brussel, Charles Buls, aan wie de stad zijn huidige vorm dankt aan het gebouw.
Maison du Cygnes, of House under the Swan, is het nummer 9. Dit gebouw werd gebouwd in de 15e eeuw. Het ontleende zijn naam aan een machtig zwanenbeeld dat boven de ingang met uitgestrekte vleugels was geplaatst. Aanvankelijk was hier een cabaret. Tijdens het beleg en de beschietingen in 1695 werd het gebouw vernietigd. Het werd herbouwd in de stijl van Vlaamse barok. In het jaar 1720 kocht het gilde van ambachtslieden het gebouw en creëerde hier het hoofdkantoor. Marx en Engels op de begane grond van het gebouw schreven hun beroemde werk Manifesto. In 1885 werd de Belgische Labour Party opgericht. Vandaag herbergt het een exclusief restaurant.
Maison du Cygnes, of House under the Swan, is het nummer 9. Dit gebouw werd gebouwd in de 15e eeuw. Het ontleende zijn naam aan een machtig zwanenbeeld dat boven de ingang met uitgestrekte vleugels was geplaatst. Aanvankelijk was hier een cabaret. Tijdens het beleg en de beschietingen in 1695 werd het gebouw vernietigd. Het werd herbouwd in de stijl van Vlaamse barok. In het jaar 1720 kocht het gilde van ambachtslieden het gebouw en creëerde hier het hoofdkantoor. Marx en Engels op de begane grond van het gebouw schreven hun beroemde werk Manifesto. In 1885 werd de Belgische Labour Party opgericht. Vandaag herbergt het een exclusief restaurant.
Maison de l'Arbre d'Or werd in de 15e eeuw gebouwd als een houten gebouw. Honderd jaar later werd het gekocht door het brouwersgilde, dat het nog steeds bezit. In de 17e eeuw, volgens het ontwerp van Willem de Bruyn, werd de huidige vorm van het gebouw gecreëerd. Boven het fronton van het huis is een gouden silhouet met een speer. Het is een standbeeld van Karol Lotaryński, die de vorige figuur van de stadsbestuurder van Habsburg verving. In de kelder van het gebouw bevindt zich het brouwmuseum (Musée des Brasseurs Belges).
Vanuit het oosten is er een gebouw met een uniforme muurgevel, waardoor de indruk ontstaat dat het één huurkazerne is. In de middeleeuwen bestond het als een kasteel van de familie Meynaert. Een gemeenschappelijke gevel voor gildehuizen nummer 13-19 werd gemaakt na de vernietiging van 1695 per jaar. Het gebouw heet Maison des Ducs de Brabant. Op de smalle pilasters zijn borstbeelden van 19 prinsen van Brabant. Het gebouwnummer 15 huisvestte het graf van de grafdelvers en de 16 kamer van de molenaars, waar Victor Hugo enige tijd woonde. Het gebouwnummer 17 huisvest het gilde van vrachtwagenfabrikanten.
Maison de Tailleurs op nummer 24-25 is een gebouw uit 1697 ontworpen in de stijl van de Italiaanse barok door de architect W. de Bruyn. Boven de ingang van het gebouw is er een buste van St. Barbara, helemaal bovenaan de gevel staat een stenen beeld van St. Bisschop Boniface, beschermheer van het gilde.
Nummers 26-27 zijn Maison de Pigeon, vanaf 1553 jaar de zetel van het schildersgilde. De begane grond van het gebouw is in gotische stijl gemaakt en vanaf de eerste verdieping zijn elementen uit de Renaissance te zien. Victor Hugo zocht hier zijn toevlucht toen hij Frankrijk moest ontvluchten van Napoleon III. Hij creëerde hier het korte verhaal Little Napoleon. Op nummer 28 is een particulier huurhuis gecreëerd, ontworpen door Jackob Walkiers, dat tot op de dag van vandaag in zijn oorspronkelijke vorm heeft overleefd.
Maison de Tailleurs op nummer 24-25 is een gebouw uit 1697 ontworpen in de stijl van de Italiaanse barok door de architect W. de Bruyn. Boven de ingang van het gebouw is er een buste van St. Barbara, helemaal bovenaan de gevel staat een stenen beeld van St. Bisschop Boniface, beschermheer van het gilde.
Nummers 26-27 zijn Maison de Pigeon, vanaf 1553 jaar de zetel van het schildersgilde. De begane grond van het gebouw is in gotische stijl gemaakt en vanaf de eerste verdieping zijn elementen uit de Renaissance te zien. Victor Hugo zocht hier zijn toevlucht toen hij Frankrijk moest ontvluchten van Napoleon III. Hij creëerde hier het korte verhaal Little Napoleon. Op nummer 28 is een particulier huurhuis gecreëerd, ontworpen door Jackob Walkiers, dat tot op de dag van vandaag in zijn oorspronkelijke vorm heeft overleefd.
Tegenover het stadhuis staat het machtige Maison du Roi (flam. Broodhuis). Dit huis werd gesticht in 1406 als de zetel van het bakkersgilde. Vervolgens werd het gebouw aangepast door de Bourgondische graven als een belastingontvanger. In 1515 jaar bouwden A. Keldermans en Hendrik van Pede een prachtig gebouw in de laat-gotische stijl voor de koning. In 1695 is het gebouw zwaar beschadigd. Het werd niet herbouwd tot 1896 in de neogotische stijl, volgens het ontwerp van Wiktor Jamaer. In de negentiende eeuw werd het stadsmuseum in het gebouw opgericht (Musee de la Ville Bruxells). De geschiedenis van de stad wordt op drie niveaus gepresenteerd. Prachtige sculpturen, wandtapijten, gravures, schilderijen en meubels worden tentoongesteld. Er is ook de originele Manneken Pis en een verzameling van ongeveer 880 kostuums die hij draagt. Het museum presenteert ook een schilderij van Pieter Breughl de oudere, Country Wedding.
