Diksmuide |
Verticaal Divider
is een kleine stad in de provincie West-Vlaanderen. De oorsprong ervan gaat terug tot de 9e eeuw, toen de Frankische nederzetting Dicasmutha werd gesticht nabij de rivier de IJzer, die in de 12e eeuw stadsrechten kreeg. Diksmuide heeft door de eeuwen heen vele malen geleden onder oorlogen. Beginnend vanaf de 15e-eeuwse oorlogen tussen Nederland, Frankrijk, Spanje en Oostenrijk, tot aan de hecatomb van de Eerste Wereldoorlog.
16 oktoberdziernika 1918 roku rozpoczęły się walki z wojskami niemieckimi. W wyniku wyniszczających ataków i bombardowań Diksmuide spotkał taki sam los jak Ieper, z miasta pozostały jedynie zgliszcza. W roku 1920 rozpoczęła się żmudna odbudowa i próba przywrócenia miastu dawnego wyglądu.
Jak na niewielkie miasto znajdziemy tu kilka naprawdę ciekawych atrakcji, takich jak kościół św. Mikołaja, ratusz, niewielki beginaż, czy budynek dawnego targu rybnego. |
De meest indrukwekkende plaatsen zijn echter die die doen denken aan de nachtmerrie van de Eerste Wereldoorlog. Het ongewone Ijzer-museum, waar op 22 verdiepingen oorlogstentoonstellingen zijn, donkere doodsloopgraven waar Belgische soldaten jarenlang leefden en stierven, en de Duitse oorlogsbegraafplaats Vladslo.
Sint-Niklaaskerk
1089- Diksmuide staje się samodzielną parafią.
1144- powstaje kościół św. Mikołaja.
1333- romańska kaplica zostaje zniszczona w pożarze, w jej miejsce powstaje gotycki kościół halowy. 1566- zebrane w kościele skarby przetrwały ataki ikonoklastów. |
1668- ponowny pożar kościoła. Odbudowana wieża kościoła uzyskuje obecny kształt.
1919- odbudowa zniszczonego kościoła. 1940- po ciężkim bombardowaniu z kościoła św. Mikołaja pozostają tylko ściany. |
Obecny kościół to rekonstrukcja gotyckiej budowli z ozdobną wieżą z XVII wieku. Na przestrzeni wieków w kościele zgromadzono wiele wspaniałych dzieł sztuki, takich jak sakramentarium (1614), chrzcielnica (1626), stalle, czy będący częścią ołtarza głównego obraz, który namalował Jacob Jordaens (1644). Niestety skarby, którym udało się przetrwać czasy Ikonoklastów, zostały zniszczone podczas ciężkiego bombardowania w 1940 roku. Wspaniała chrzcielnica to kopia tej stworzonej, w 1626 roku przez Jana van der Carre, dla kościoła parafialnego w Diksmuide.
Begijnhof
In de 13e eeuw isoleerden seculiere vrouwen zich van de rest van de samenleving om een onafhankelijk leven te leiden. Ze vestigden hun eigen Begijnhof aan de moerassige noordrand van Diksmuide. Er was een kapel, een ziekenboeg en verschillende woonhuizen. De kaart van 1697 was een gedragscode en bevatte details over het leven van een gesloten gemeenschap van begijnen. De convent werd geleid door de zogenaamde meesteres. Begijn zodra je aankomt Begijnhof en legde geloften van kuisheid en gehoorzaamheid af.
Inwoners Begijnhof ze zorgden voor de zieken, leerden godsdienst en maakten kant. Na de Eerste Wereldoorlog Begijnhof is volledig herbouwd op basis van oude plannen. Helaas zijn begijnen verdwenen. Vandaag Begijnhof het is eigendom van de organisatie De Lovie en wordt bewoond door mensen met een verstandelijke beperking.
Geschiedenis van Diksmuide tijdens de Eerste Wereldoorlog
IJzer Museum |
Verticaal Divider
De oorspronkelijke toren werd in 1930 gebouwd als oorlogsmonument ter nagedachtenis aan de soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het West-Vlaamse front zijn omgekomen. De toren werd jarenlang beschouwd als een symbool van de Vlaams-nationalisten. In jaar 1946 werd ze onder mysterieuze omstandigheden opgeblazen.
|
W 1965 roku, po 13 latach, ukończono budowę nowego, wspaniałego monumentu. 84-metrowa wieża, będąca najwyższym pomnikiem pokoju w Europie, mieści ciekawe muzeum (Wojny, Pokoju, flamandzkiej emancypacji). Na 22 piętrach zgromadzono wiele wojennych eksponatów, takich jak broń czy mundury. Historyczne zdjęcia ukazują cierpienie żołnierzy i ludności cywilnej. Zwiedzanie muzeum rozpoczyna się od wjechania na szczyt budowli. Z jej tarasu rozciąga się wspaniały widok na cały region od Nieuwpoort do Passchendaele, Ypres, Poperinge i Ploegsteert.
Wieża usytuowana wzdłuż rzeki Yser w Diksmuide ozdobiona jest literami AVV-VVK (Wszytko dla Flandrii-Flandria dla Chrystusa), przed wejściem widnieje napis Nigdy więcej Wojny. Motto muzeum brzmi: Co pozostało z życia?. Co pozostało z Kraju?.
Wieża usytuowana wzdłuż rzeki Yser w Diksmuide ozdobiona jest literami AVV-VVK (Wszytko dla Flandrii-Flandria dla Chrystusa), przed wejściem widnieje napis Nigdy więcej Wojny. Motto muzeum brzmi: Co pozostało z życia?. Co pozostało z Kraju?.
ADRES:
IJzerdijk 49, 8600 Diksmuide |
CENA BILETU:
8 Euro |
GODZINY OTWARCIA:
styczeń-luty-marzec-październik-listopad-grudzień: od 9.00 do 17.00
(sobota, niedziela i święta państwowe: od 10.00 do 17.00)
kwiecień-maj-czerwiec-lipiec-sierpień-wrzesień: od 9.00 do 18.00
(sobota, niedziela i święta państwowe: od 10.00 do 18.00)
Zamknięte w dniu 24/25/31/31 grudnia, 01/02 stycznia + 3 tygodnie po świętach Bożego Narodzenia.
Ostatnie wejście na godzinę przed zamknięciem.
styczeń-luty-marzec-październik-listopad-grudzień: od 9.00 do 17.00
(sobota, niedziela i święta państwowe: od 10.00 do 17.00)
kwiecień-maj-czerwiec-lipiec-sierpień-wrzesień: od 9.00 do 18.00
(sobota, niedziela i święta państwowe: od 10.00 do 18.00)
Zamknięte w dniu 24/25/31/31 grudnia, 01/02 stycznia + 3 tygodnie po świętach Bożego Narodzenia.
Ostatnie wejście na godzinę przed zamknięciem.
1914-1918 OKOPY ŚMIERCI
To miejsce szczególne, przypominające o hekatombie I Wojny Światowej, która w sposób szczególny doświadczyła Diksmuide. Miasto, które znalazło się na linii frontu zostało, podobnie jak Ieper, niemal doszczętnie zniszczone przez wojska niemieckie.
Istniejące do dziś okopy śmierci usytuowane wzdłuż rzeki Ijzer, zaledwie 100 metrów od okopów wroga są ostatnią zachowaną częścią systemu umocnień z czasów I Wojny Światowej.
Dziś te kilkaset metrów umocnień przypomina o okropieństwach wojny, stwardniałe na kamień stuletnie worki z piaskiem, zabezpieczające wąskie okopy, wyznaczały miejsce, w którym przez cztery lata żyli i ginęli belgijscy żołnierze.
Istniejące do dziś okopy śmierci usytuowane wzdłuż rzeki Ijzer, zaledwie 100 metrów od okopów wroga są ostatnią zachowaną częścią systemu umocnień z czasów I Wojny Światowej.
Dziś te kilkaset metrów umocnień przypomina o okropieństwach wojny, stwardniałe na kamień stuletnie worki z piaskiem, zabezpieczające wąskie okopy, wyznaczały miejsce, w którym przez cztery lata żyli i ginęli belgijscy żołnierze.
ADRES:
Dodengang, Ijzerdijk 65 CENA BILETU: 4 Euro
|
GODZINY OTWARCIA:
1 kwietnia-15 listopada 10.00-18.00 16 listopada-31 marca, wtorki i czwartki 9.30-16.00 Ostatnie wejście na pół godziny przed zamknięciem |
Niemiecki cmentarz
wojenny Vladslo |
Verticaal Divider
Gelegen op ongeveer drie kilometer van de stad Vladslo, nabij Diksmuide in België, is het de rustplaats van Duitse soldaten die zijn omgekomen in de Eerste Wereldoorlog.
|
"Groby żołnierzy są najwspanialszymi kaznodziejami pokoju"
Albert Schweitzer laureat Pokojowej Nagrody Nobla
Albert Schweitzer laureat Pokojowej Nagrody Nobla
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog waren er 678 Duitse militaire begraafplaatsen in België, waar 134 duizenden gevallen Duitse soldaten werden begraven. In 1925 werd het aantal begraafplaatsen teruggebracht tot 128 en ten slotte werden, onder een internationale overeenkomst, vier begraafplaatsen gecreëerd in de steden: Hooglede (8246 gevallen soldaten), Langemark (44.249 gesneuvelden, waaronder 25 in een massagraf), Menen (47.864 gedood) en in Vladslo (25.645 begraven).
Vladslo Cemetery staat, net als andere Duitse begraafplaatsen, duidelijk in contrast met Engelse en Amerikaanse begraafplaatsen. Er is geen trots op helden, geen verheven slogans, je kunt zien dat het een begraafplaats is van de verslagen. Donkere stenen platen, elk gegraveerd met de namen, achternamen, rangen en data van overlijden van twintig soldaten.
Bovendien wordt de sombere stemming versterkt door de sculptuur Treurend ouderpaar door Käthe Kollwitz van de beroemde Duitse beeldhouwster, wiens jongste zoon Peter werd gedood in de buurt van Diksmuide 23 oktober 1914. Dit beeld symboliseert de pijn en het lijden van alle ouders die hun kinderen verloren in de oorlog. Peter Kollwitz werd begraven in een van de graven tegenover het monument.
Vlakbij de begraafplaats ligt het Käthe Kollwitz-museum, dat het verhaal vertelt van haar zoon Peter, een jonge soldaat die een paar dagen na aankomst in Diksmuide stierf. Er is ook een verhaal over Käthe, de beroemde Duitse beeldhouwer, over haar lijden na de dood van haar geliefde zoon, over het pacifisme dat zich manifesteerde in haar werken die in de jaren dertig en veertig in Duitsland werden gemaakt. In 1942 werd Käthe's kleinzoon Peter aan het Russische front gedood, en zij stierf zelf 22 april 1945 zonder het einde van de oorlog te zien die ze zo haatte.
Bovendien wordt de sombere stemming versterkt door de sculptuur Treurend ouderpaar door Käthe Kollwitz van de beroemde Duitse beeldhouwster, wiens jongste zoon Peter werd gedood in de buurt van Diksmuide 23 oktober 1914. Dit beeld symboliseert de pijn en het lijden van alle ouders die hun kinderen verloren in de oorlog. Peter Kollwitz werd begraven in een van de graven tegenover het monument.
Vlakbij de begraafplaats ligt het Käthe Kollwitz-museum, dat het verhaal vertelt van haar zoon Peter, een jonge soldaat die een paar dagen na aankomst in Diksmuide stierf. Er is ook een verhaal over Käthe, de beroemde Duitse beeldhouwer, over haar lijden na de dood van haar geliefde zoon, over het pacifisme dat zich manifesteerde in haar werken die in de jaren dertig en veertig in Duitsland werden gemaakt. In 1942 werd Käthe's kleinzoon Peter aan het Russische front gedood, en zij stierf zelf 22 april 1945 zonder het einde van de oorlog te zien die ze zo haatte.