Het belangrijkste plein van Antwerpen
De Grote Markt is het hart van Antwerpen. In het centrum van de oude stad kruisen alle paden elkaar. In 1220 schonk de hertog van Brabant (1165-1235) de grond waarop dit prachtige plein staat aan de stad. In de middeleeuwen werden hier talrijke Brabantse kermissen en markten georganiseerd. Op het grote marktplein deden Engelse kooplieden zaken met handelaren uit Italië, Spanje en de Noord-Duitse Hanzesteden. De schoonheid en pracht van de omliggende huurkazernes en de monumentale kathedraal getuigen van de welvaart en rijkdom van het middeleeuwse Antwerpen, dat in de 15e eeuw Brugge voorbijstreefde en de belangrijkste stad van de Nederlanden werd.
Silvius Brabo-fontein
Fontanna stoi w centrum rynku. Jej cokół stanowią, wydawać by się mogło bezładnie ułożone kamienie, na których szczycie stoi wykonany z brązu posąg Silviusa Brabo. Jest on tutaj przedstawiony w momencie, kiedy wrzuca do rzeki Skaldy rękę odrąbaną olbrzymowi Antigonusowi. Jak głosi miejska legenda, olbrzym Antigonus pobierał cło od wszystkich przepływających w pobliżu miasta okrętów. Każdemu, kto odmawiał zapłaty obcinał ręce. Szybko stał się postrachem marynarzy. Sytuacja ta miała miejsce do czasu kiedy to dzielny Silvius Brabo wyzwał olbrzyma na pojedynek. Pokonanemu Antigonusowi obciął rękę, którą następnie wrzucił do Skaldy. Według legendy zdarzenie to przyczyniło się do powstania nazwy miasta, która dosłownie znaczy rzucona ręka.
Gildehuizen uit de 16e eeuw
Po północnej stronie rynku stoją pięknie odrestaurowane szesnastowieczne kamienice, tzw. domy cechowe. Ozdobione płaskorzeźbami odpowiadającymi przeznaczeniu domu i zwieńczone pozłacanymi posągami. Pod numerem 7 znajduje się Het Pand van Spanje (Pod Świętym Jerzym), czyli Dom Kuszników. To najwyższa i najbardziej okazała kamienica w tym miejscu. Jej szczyt zdobi figura świętego Jerzego na koniu, walczącego ze smokiem. Kamienica posiada wielkie prostokątne okna, których obramowania ozdobiono charakterystycznymi rzeźbami.
Dom stojący obok De Gulden Mouw (Pod Złotym Rękawem) należał do cechu bednarzy. Świadczą o tym dekoracje w kształcie beczułek. Na szczycie budynku znajduje się rzeźba Świętego Mateusza. Część domów to autentyczne, odrestaurowane XVI, XVII- wieczne budynki, reszta to XIX-wieczne rekonstrukcje, wykonane na podstawie obrazów i starych dokumentów.
Ratusz stojący po przeciwnej stronie rynku to prawdziwe dzieło sztuki, jeden z najwspanialszych przykładów renesansu w Niderlandach. Jego budowę rozpoczęto w 1561 roku, według nowatorskiego projektu Cornelisa II Florisa de Vriendta. Po czterech latach ratusz był gotowy. Fasadę tego pięknego budynku zdobią liczne posągi i herby. W 1576 roku, podczas wojny hiszpańskiej, ratusz został podpalony przez zbuntowanych hiszpańskich żołnierzy. Ocalały wówczas tylko zewnętrzne mury. Trzy lata później, w 1579 roku ratusz odbudowano. Fasada budynku ozdobiona jest wysmukłymi pilastrami, a w ryzalicie środkowym kolumnami jońskimi i doryckimi.
W drugiej i trzeciej kondygnacji ryzalitu znajdują się okazałe, półkoliście zamknięte portes-fenetres, które zastępują prostokątne okna. Na czwartej kondygnacji widać wysokie cokoły stanowiące podstawy obelisków z herbami Brabancji, Królestwa Belgii i miasta. W niszach pomiędzy herbami umieszczono rzeźby będące alegorią Sprawiedliwości i Mądrości. W niszy na wyższej kondygnacji znajduje się posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Rzeźbę wykonał, w 1587 roku, Filip de Vos. Na szczycie budynku znajduje się trójkątny fronton z datą 1564. Całość wieńczy rzeźba orła, którego głowa zwrócona jest w kierunku Akwizgranu.
Het interieur werd in de 19e eeuw gerenoveerd om aan de moderne eisen te voldoen. De binnenplaats werd overdekt en er werden trappen toegevoegd. De binnenmuren zijn versierd met talrijke portretten van schilders, burgemeesters en vorsten. Bezienswaardig is de Leyszaal, vernoemd naar Baron Hendrik Leys. In het jaar 1860 schilderde hij de fresco's die het versieren. Eveneens interessant is de Trouwzaal, met daarin een schouw uit het oorspronkelijke stadhuis, versierd met twee albasten kariatiden (een architectonisch steunpunt in de vorm van een vrouwenfiguur die een architectonisch element van het gebouw op haar hoofd draagt), gemaakt door Floris zelf. In het jaar 1999 werd het stadhuis op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst.
Onze Lieve Vrouwe Cathedral
to największa tego typu gotycka budowla w Belgii (118 m długości, 53,50 m szerokości, 40 m wysokości). Powstawała w latach 1352-1521 i nigdy nie została ukończona według pierwotnych założeń, czego dowodem jest jedna z niższych wież. Ten jeden z najpiękniejszych gotyckich kościołów w Belgii w większej części został zbudowany przez Jana i Piotra Appelmansów, w pierwszej połowie XVI wieku. Jego 125-metrowa wieża góruje nad krajobrazem Antwerpii. Szczególnie imponujące jest wnętrze kościoła – 7 naw wspartych na 125 kolumnach, 128 okien (55 witrażowych), wieża północna i wieża południowa, ośmioboczna latarnia na przecięciu nawy i transeptów, chór, ambit i 11 kaplic – te liczby dają wyobrażenie o tym jak potężna jest to budowla. W świątyni zgromadzono niezwykłe dzieła sztuki sakralnej, wszystkie one pozostają jednak w cieniu doskonałych obrazów Rubensa.
