Onze Lieve Vrouwe Cathedral

Verticaal Divider

Het is het grootste gotische bouwwerk van dit type in België (118 m lang, 53,50 m breed, 40 m hoog). De werken aan de bouw ervan duurden enkele honderden jaren (1352-1584) en werden nooit voltooid volgens de oorspronkelijke veronderstellingen, zoals blijkt uit een van de onvoltooide torens. Een van de mooiste gotische kerken in België, het werd grotendeels gebouwd door John en Peter Appelmans in het midden van de 16e eeuw. Zijn 125 meter hoge toren torent uit over het hele Antwerpse landschap.

Bijzonder indrukwekkend is het interieur van de kerk-7 beuken ondersteund op 125 zuilen, 128 ramen (55 glas-in-lood), noordtoren en zuidtoren, achthoekige lantaarn op de kruising van het schip en transept, koor, ambulante en 11 kapelleneze cijfers geven dje een idee van hoe krachtig deze structuur is. Op de plaats waar nu de kathedraal staat, stond een kleine kapel gewijd aan de Heilige Maagd Maria, die in 1124 een parochiekerk werd. In de 12e eeuw werd het vervangen door een grotere Romaanse kerk. In plaats daarvan begon in het jaar 1352 de bouw van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. De nieuw gebouwde kerk, die de grootste tempel van Nederland zou worden, zou vanaf het begin twee torens van gelijke hoogte krijgen. In 1521, na 170 jaar bouwen, was de kerk klaar.

In 1533 werd de kerk beschadigd door een brand. Alle moeite ging om het te herbouwen en plannen om de tweede toren uit te breiden, die nog maar de helft van zijn hoogte had bereikt, werden opgegeven. In 1559 werd de kerk de hoofdkerk van het bisdom Antwerpen en kreeg de titel kathedraal. Hij verloor het in jaren 1801-1961, toen het bisdom werd opgeheven.
Een brand in 1533, een aanval door beeldenstormers in 1566, en het feit dat in 1581 de kerk onder protestants bestuur kwam, heeft geen enkel element van het middeleeuwse interieur van de tempel overleefd.

In 1794, tijdens de Franse Revolutie, werd de kerk geplunderd en opnieuw verwoest. De Franse autoriteiten hadden in het jaar 1798 het voornemen om dit prachtige gebouw te slopen. Gelukkig duurde de bezetting niet lang en in 1816 begonnen de gestolen schatten terug te keren naar de tempel. Het eigentijdse interieur is barok. Er zijn talloze prachtige sculpturen en schilderijen in de kerk. Ze worden echter allemaal overschaduwd door het uitstekende werk van Rubens.

Werken van Rubens - schatten van sacrale kunst

Het interieur van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal betovert met de veelheid aan heilige kunst, waaronder schilderijen van Pieter Paulus Rubens. Ook zijn er prachtige glas-in-loodramen, een monumentale preekstoel en prachtige kraampjes te bewonderen.

Pieter Paulus Rubens Het kruis opheffen

De kunstenaar schilderde dit prachtige werk in de jaren 1609-1610. Maximaal 1794 deze enorme foto (460 × 340 cm), zijpanelen (460 × 150 cm), maakte deel uit van het altaar in de kerk van St. Walburga, die werd gesloopt. Het drieluik werd gestolen door de Fransen. Pas na hun nederlaag in 1815 keerde hij terug naar Antwerpen. Vanaf jaar 1816 heeft het een centrale plaats in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.

Dankzij grote formaten kon Rubens een dynamische compositie creëren die onbeperkt is door frames. Het werk is gemaakt in de traditionele Vlaamse stijl, maar nu al met elementen van barokke kunst. Het was de invloed van Rubens' achtjarig verblijf in Italië.

Het zeer expressieve middenpaneel toont negen mannen die een kruis met Christus in diagonale positie dragen. Zijpanelen maken het geheel af. Linksboven staan Maria en de apostel Johannes. Er is geen lijden of angst op Maria's gezicht, maar eerder mijmering. Het tafereel onderaan de linkervleugel toont een vrouw die een peuter voedt. Ze lijkt geschokt door de hele situatie.

Na sluiting toont het drieluik de figuren van vier heiligen die verband houden met de kerk van St. Walburga. Aan de linkerkant zijn St. Amand en St. Walburga, en rechts zie je St. Catharina en St. Eligius.

Pieter Paulus Rubens Zdjęcie z krzyża

Triptiek geschilderd door Rubens na zijn terugkeer uit Italië. Het is gemaakt in de jaren 1611-1614. Zo ook bij het drieluik Het kruis opheffen monumentaal werk. Het middelste paneel is 421 × 311 cm, zijpanelen 421 × 153 cm. Het schilderij wordt gekenmerkt door kalm en ontroerend realisme, onkarakteristiek voor deze kunstenaar, overgenomen van Caravaggio.

In het midden van de foto staat het oogverblindend witte, gekwelde lichaam van Christus, omringd door rouwenden en figuren die ze voorzichtig proberen af te doen. De voet van Christus rust op de schouder van Maria Magdalena, die erover wrijft met haar haar. Het lichaam van Jezus is gewikkeld in een witte lijkwade.

Het linkerpaneel toont Maria en de gezegende Elizabeth die het leven zal schenken aan Johannes de Doper. Beide vrouwen zijn in het bijzijn van de echtgenoten van Jozef en Zacharia.

Op het rechterpaneel overhandigt Maria de kleine Jezus aan de hogepriester Simon. Jozef knielt voor Simon, met twee offerduiven in zijn handen.

Het drieluik, links gesloten, presenteert de legende van St. Christophe. Op het rechterpaneel staat de kluizenaar die hem met zijn lamp de weg wijst in het donker.

Rubens Drieluik opstanding is gemaakt in de jaren 1611-1612. Het was bedoeld voor het graf van de vriend van de kunstenaar, de drukker Jan Morteus. Het toont een hooghartige, triomfantelijke Christus, die een rode, wapperende banier draagt. Christus verrees uit een rotsachtig graf. Zo'n voorstelling van het graf van Jezus was een noviteit, omdat het tot nu toe kunst was om het graf van Christus als sarcofaag voor te stellen. Op de zijpanelen beeldde Rubens St. Johannes de Doper en St. Martijn. Sint-Jan staat aan de oever van de Jordaan, het op de grond liggende zwaard symboliseert de onthoofding. De heilige houdt een palmtak in haar hand als teken van haar martelaarschap. Op de buitenpanelen zijn prachtige engelen afgebeeld. Ze staan met hun rug naar dubbele deuren die open lijken te staan. Is dit de deur naar het eeuwige leven?

Hemelvaartvan de Maagd Maria is het vierde schilderij van Rubens in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Antwerpen. Dit is een indrukwekkend oliewerk (490 × 325 cm) siert het hoofdaltaar. Het is opgedragen aan de patroonheilige van de kerk. Het schilderij toont Maria die wordt opgetild door engelen, wier ogen verwachtingsvol naar de hemel zijn gericht. Bovenaan proberen twee engelen het te bekronen met een rozenkroon. Hieronder, bij het verlaten graf, de figuren van de twaalf apostelen en drie vrouwen die aanwezig waren bij de dood van Maria.