Onze Lieve Vrouwe Cathedral

Verticaal Divider

Het is het grootste gotische gebouw van dit type in België (118 m lang, 53,50 m breed, 40 m hoog). Het werd gebouwd in de jaren 1352-1521 en is nooit voltooid volgens de oorspronkelijke aannames, zoals blijkt uit een van de lagere torens. Dit is een van de mooiste gotische kerken van België en werd grotendeels gebouwd door Jan en Peter Appelmans in de eerste helft van de 15e eeuw. De 125 meter hoge toren domineert de skyline van Antwerpen.

Het interieur van de kerk is bijzonder indrukwekkend – 7 beuken ondersteund door 125 zuilen, 128 ramen (55 glas-in-lood), noord- en zuidtorens, achthoekige lantaarn op de kruising van het schip en de dwarsbeuken, koor, kooromgang en 11 kapellen – deze aantallen geven een idee van hoe massief dit gebouw is. Op de plaats waar nu de kathedraal staat, stond een kleine kapel gewijd aan de Heilige Maagd Maria, die in het jaar 1124 een parochiekerk werd. In de 12e eeuw werd deze vervangen door een grotere Romaanse kerk. Op deze plaats werd in het jaar 1352 begonnen met de bouw van de Kathedraal van de Heilige Maagd Maria. De nieuw gebouwde kerk, die de grootste tempel van Nederland zou worden, zou vanaf het begin twee even hoge torens krijgen. In 1521, na 170 jaar bouwen, werd de kathedraal voltooid.

Werken van Rubens - schatten van sacrale kunst

W 1533 roku kościół został uszkodzony przez pożar. Cały wysiłek włożono w jego odbudowę i plany rozbudowy drugiej wieży, która osiągnęła tylko połowę swojej wysokości, zostały zarzucone. W roku 1559 kościół stał się główną świątynią biskupstwa Antwerpii i uzyskał tytuł katedry. Stracił go w latach 1801-1961, kiedy to biskupstwo zostało zlikwidowane.
Pożar z 1533 roku, atak ikonoklastów z roku 1566, a także fakt, iż w 1581 roku kościół przeszedł pod administrację protestantów, spowodowały, że nie przetrwał żaden element średniowiecznego wystroju świątyni.

W 1794 roku, podczas Rewolucji Francuskiej, kościół został ponownie splądrowany i zniszczony. Władze francuskie, w roku 1798, nosiły się z zamiarem wyburzenia tej wspaniałej budowli. Na szczęście okupacja nie trwała długo i już w 1816 roku zrabowane skarby zaczęły wracać do świątyni. Współczesne wnętrze to wystrój barokowy. W kościele zgromadzono niezliczoną ilość wspaniałych rzeźb i obrazów. Wszystkie one pozostają jednak w cieniu doskonałych prac Rubensa.

Het interieur van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal betovert met de veelheid aan heilige kunst, waaronder schilderijen van Pieter Paulus Rubens. Ook zijn er prachtige glas-in-loodramen, een monumentale preekstoel en prachtige kraampjes te bewonderen.

Piotr Paweł Rubens Podniesienie krzyża

De kunstenaar schilderde dit prachtige werk in de jaren 1609-1610. Tot 1794 maakte dit enorme schilderij (460 × 340 cm), zijpanelen (460 × 150 cm), deel uit van het altaar in de kerk van St. Walburga, dat werd afgebroken. Het drieluik werd door de Fransen gestolen. Pas na hun nederlaag in 1815 keerde hij terug naar Antwerpen. Sinds het jaar 1816 heeft het een centrale plaats in de Kathedraal van de Heilige Maagd Maria.

Het grote formaat gaf Rubens de mogelijkheid om zonder enige beperking een dynamische compositie te creëren. Het resultaat is een werk in de traditionele Vlaamse stijl, maar met elementen uit de barokkunst. Dit was de invloed van Rubens' achtjarige verblijf in Italië.

Op het zeer expressieve middenpaneel zijn negen mannen afgebeeld die het kruis met Christus dragen, diagonaal geplaatst. De zijpanelen maken het geheel compleet. Links bovenaan staan Maria en de apostel Johannes. Er is geen enkel teken van lijden of angst op Maria's gezicht te zien, maar eerder van bedachtzaamheid. De scène onderaan de linkervleugel toont een vrouw die een klein kind borstvoeding geeft. Ze lijkt doodsbang door de hele situatie.

Wanneer het drieluik gesloten is, toont het de figuren van vier heiligen die geassocieerd worden met de kerk van St. Walburga. Aan de linkerkant staan de heiligen. Amand en Saint Walburga, en rechts ziet u de Sint. Catharina en Sint Eligiusz.

Piotr Paweł Rubens Zdjęcie z krzyża

Tryptyk namalowany przez Rubensa po powrocie z Włoch. Powstawał w latach 1611-1614. Jest to również jak w przypadku tryptyku Podniesienie krzyża monumentalne dzieło. Panel środkowy ma wymiary 421 × 311 cm, panele boczne 421 × 153 cm. Obraz charakteryzuje się nietypowym dla tego artysty spokojnym i wzruszającym realizmem, przejętym od Caravaggia.

W centrum obrazu widnieje oślepiająco białe, umęczone ciało Chrystusa, otoczone przez żałobników i postacie usiłujące je delikatnie zdjąć. Stopa Chrystusa spoczywa na ramieniu Marii Magdaleny, która wyciera ją włosami. Ciało Jezusa owijane jest w biały całun.

Lewy panel przedstawia Marię oraz będącą w stanie błogosławionym Elżbietę, która urodzi Jana Chrzciciela. Obie kobiety są w obecności mężów Józefa i Zachariasza.

Na prawym panelu Maria przekazuje w ręce arcykapłana Szymona małego Jezusa. Przed Szymonem klęczy Józef, trzymając w rękach dwa gołębie ofiarne.

Tryptyk po zamknięciu po lewej stronie prezentuje legendę o św. Krzysztofie. Prawy panel przedstawia pustelnika, który wskazuje mu lampą drogę w ciemności.

Tryptyk Rubensa Zmartwychwstanie powstawał w latach 1611-1612. Został przeznaczony do grobowca przyjaciela artysty, drukarza Jana Morteusa. Ukazuje on wyniosłego, triumfującego Chrystusa, niosącego czerwoną, łopocącą chorągiew. Chrystus powstał ze skalistego grobu. Takie przedstawienie grobu Jezusa było nowością, ponieważ do tej pory w sztuce panowała praktyka przedstawiania grobu Chrystusa jako sarkofagu. Na panelach bocznych Rubens sportretował św. Jana Chrzciciela oraz św. Martynę. Święty Jan stoi u brzegu Jordanu, leżący na ziemi miecz symbolizuje jego ścięcie. Święta trzyma w ręku gałązkę palmową jako znak jej męczeństwa. Na panelach zewnętrznych ukazane są piękne anioły. Stoją one zwrócone plecami do podwójnych drzwi, które wydają się otwarte. Czy to drzwi do wiecznego życia?.

Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny to czwarty obraz Rubensa znajdujący się w kościele Najświętszej Marii Panny w Antwerpii. To imponujące olejne dzieło (490 × 325 cm) zdobi ołtarz główny. Jest ono poświęcone patronce kościoła. Obraz przedstawia unoszoną przez aniołki Maryję, której oczy zwrócone są wyczekująco ku niebu. U góry dwa anioły próbują ukoronować ją koroną z róż. Poniżej przy porzuconym grobie postaci dwunastu Apostołów i trzech kobiet, które były obecne przy śmierci Maryi.