|
Verticaal Divider
Begijnhof |
Er zijn drie Begijnhoven in Gent: het oude Begijnhof van Sint Elisabeth, bekend als de Heilige Hoek, Groot Begijnhof in de buitenwijken van Gent, Sint-Amandsberg, wiens patroonheilige is Sint Elisabeth, en de Heilige Maagd van Ter Hoyen in de Lange Violettenstraat (het Klein Begijnhof genaamd). Begijnhof van Sint Elisabeth is vernoemd naar Elisabeth van Hongarije, ook bekend als Sint Elisabeth uit Thüringen.
|
Klein Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen (klein begijnhof)
Jest jednym z najlepiej zachowanych beginaży. Powstał w 1235 roku. W ciągu 700 lat przetrwał wiele zagrożeń. W 1566 roku ze strony ikonoklastów, następnie rządy kalwinistów w Gandawie oraz Rewolucję Francuską. XVII wiek to okres niesamowitego rozkwitu beginażu. Niestety w wieku XVIII, z powodu braku funduszy sytuacja beginażu zaczęła się stopniowo pogarszać. W roku 1862 beginaż ten zakupił niemiecki książę Arenberg. Po I Wojnie Światowej został on zmuszony, jako Niemiec do sprzedaży beginażu. W 1924 roku prawa do beginażu przechodzą w prywatne ręce.
Na de Tweede Wereldoorlog vindt er een langzame vernietiging plaats Begijnhof. Pas toen het bij koninklijk decreet op de monumentenlijst van 1963 werd geplaatst, werd dit proces stopgezet. Sinds het jaar 1990 wordt er gewerkt aan het herstel Begijnhof vroegere glorie. Er moet worden toegegeven dat dit de goede kant op gaat, omdat Begijnhof maakt een hele goede indruk. 5 december 1998 Begijnhof werd opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. In september 2004 werd de laatste begijn, Hermina Hoogewijs, vanwege haar gezondheidstoestand overgeplaatst naar het klooster in Wetteren. Met haar overlijden is het leven in Begijnhof bent verlopen. Tegenwoordig worden de huizen verhuurd of verpacht aan de inwoners van Gent.
Het dagelijkse leven van begijnen
W beginażu znajduje się 90 domów, kościół, kaplica, ambulatorium, dom przełożonej beginek i siedem konwentów. Cały beginaż otoczony jest murem z cegły i ma wspólną bramę wjazdową. Znajdują się tutaj również mury wewnętrzne, które odgradzają domy od alejek. Za tymi murami mieszczą się urocze malutkie ogrody. Zamożne beginki mogły mieszkać w domach, które po ich śmierci przechodziły na własność beginażu. Czasami były one wspomagane przez pokojówkę.
W siedmiu konwentach położonych wokół dziedzińca mieszkały biedniejsze beginki. Większość konwentów zbudowano w XVII wieku, w stylu gotyckim. Miały one wspólną kuchnię, jadalnię oraz pomieszczenia biurowe. Każda beginka posiadała swoją sypialnię. Beginki, aby się utrzymać, wyszywały koronki i naprawiały odzież. W 1793 roku szyły koszule dla armii francuskiej. Niektóre z nich nauczały.
W siedmiu konwentach położonych wokół dziedzińca mieszkały biedniejsze beginki. Większość konwentów zbudowano w XVII wieku, w stylu gotyckim. Miały one wspólną kuchnię, jadalnię oraz pomieszczenia biurowe. Każda beginka posiadała swoją sypialnię. Beginki, aby się utrzymać, wyszywały koronki i naprawiały odzież. W 1793 roku szyły koszule dla armii francuskiej. Niektóre z nich nauczały.
De cultus van Sint Godelieve
In het jaar 1657 besloot de overste van de begijnen, Philipotte Dysembaert, de oude kerk af te breken en een volledig nieuwe kerk te bouwen, in renaissancestijl. In 1660 jaar werd het werk echter stopgezet. Pas 1710 werd op bevel van Overste Francoise van Hoorebeke de bouw hervat. Deze keer zou de kerk in barokstijl worden gebouwd.
Op de voorgevel, boven de hoofdingang van de kerk, is een afbeelding van Moeder en Kind te zien. Aan de zijkanten staan figuren van heiligen. Aya en Saint Godelieve. Bovenaan bevindt zich een cartouche met de datum 1720 jaar. Binnenin bevindt zich een groot polyptiek geschilderd door Lucas Horenbault in 1596 het jaar.
Op de voorgevel, boven de hoofdingang van de kerk, is een afbeelding van Moeder en Kind te zien. Aan de zijkanten staan figuren van heiligen. Aya en Saint Godelieve. Bovenaan bevindt zich een cartouche met de datum 1720 jaar. Binnenin bevindt zich een groot polyptiek geschilderd door Lucas Horenbault in 1596 het jaar.
De kapel bij het ziekenhuis heeft sinds het midden van de 16e eeuw een functie. Er lag hier een relikwie met het bloed van een heilige. Godelieve. In 1659 gaven de pastoor Rahus de Scheemaecker en de overste van de begijnen Philipotte Dysembaert de aanzet tot het ontstaan van de verering van Sint-Godelieve. Het bloedrelikwie werd vervangen door een schedelfragment. De verering werd zo sterk dat de kapel naar deze heilige werd vernoemd. Godelieve. Vanwege de toegenomen toestroom van gelovigen werd in 1725 de kapel vergroot. Het is een populair bedevaartsoord geworden voor mensen met oog- en keelaandoeningen. Aan het einde van de 18e eeuw kreeg de kapel haar huidige vorm. Begijnhof opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
|
Adres:
Lange Violettestraat 235, 9000 Gent
https://visit.gent.be/nl/zien-doen/klein-begijnhof-olv-ter-hoyen |
Openingstijden:
maandag-zondag:
6.30-22.00
|
Ticketprijs:
Vrije toegang
|
Oud Begijnhof van St. Elisabeth
Begijnhof Het werd gebouwd in 1234 en kreeg al snel de naam van zijn beschermheilige. Elizabeth, heilig verklaard in het jaar 1236. Begijnhof het heeft een eigen kerk, een woning voor de overste van de begijnen, een infirmerie (ziekenhuis) met eigen kapel, 18 kloosters, een wasserij (voor de begijnen die de was deden voor de rijke inwoners van Gent) en een grote boomgaard.
Tijdens de Franse Revolutie nam Gent het over Begijnhof, en andere plaatsen die met de kerk te maken hebben. Begijnhof Vroeger werd het alleen door begijnen bewoond, maar tijdens de industriële revolutie probeerde de stad het te gebruiken als slaapplaats voor goedkope arbeidskrachten. Het conflict tussen het stadsbestuur, gedomineerd door de liberale partij, en de begijnen groeide. Sommigen van hen verhuisden naar Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw van Ter Hoyen (ook wel de Kleine genoemd). Dankzij de financiële steun van Prins Arenberg (ook bekend als Prins von Recklinghausen) werd binnen twee jaar een nieuw kasteel gebouwd in Sint-Amandoberg bij Gent (1872-1874) Begijnhof. Op 29 september 1874 verhuisden er ongeveer 600 begijnen naartoe.
Lotgevallen Begijnhof nadat de begijnen vertrokken
Na het vertrek van de begijnen werd de plaats bewoond door de Gentse gemeenschap. Er werd minder geïnvesteerd in infrastructuur. Deze hoek begon zijn unieke karakter te verliezen. In de 20e eeuw begonnen de stad en particulieren echter, onder druk van stemmen die het behoud van deze unieke plek eisten, te investeren in de wederopbouw van gebouwen na de voormalige begijnhofDe plek begon populair te worden. In de Van Akenstraat 7 woonden bekende kunstenaars, waaronder Constant Permeke, Albert Servaes en Frist van den Berghe.
In het Engels wordt deze hoek de Heilige Hoek genoemd. Deze naam komt van het feit dat er ooit vier kerken op deze plek stonden: de rooms-katholieke St. Elizabeth, die oorspronkelijk een kerk was begijnhofu, kerk van st. Andrew, de Protestantse Rabotkerk en de Anglicaanse Kerk van St. Jan.
Het eerste stenen gebedshuis werd gebouwd in begijnhofbij st. Elizabeth in de Skaldiaanse gotische stijl. In de 17e eeuw vonden er twee verbouwingen plaats, waardoor de kerk haar huidige vorm kreeg. De eerste in de jaren 1630-1640, bevolen door de overste van de begijnen Joanna Bauters, en de tweede in 1682, gestart op besluit van de overste Ferdynanda De Bock. Hierdoor ontstond een pseudo-hallenkerk (een kerk met meerdere schepen, waarbij de zijschepen iets lager liggen dan het hoofdschip).
In het Engels wordt deze hoek de Heilige Hoek genoemd. Deze naam komt van het feit dat er ooit vier kerken op deze plek stonden: de rooms-katholieke St. Elizabeth, die oorspronkelijk een kerk was begijnhofu, kerk van st. Andrew, de Protestantse Rabotkerk en de Anglicaanse Kerk van St. Jan.
Het eerste stenen gebedshuis werd gebouwd in begijnhofbij st. Elizabeth in de Skaldiaanse gotische stijl. In de 17e eeuw vonden er twee verbouwingen plaats, waardoor de kerk haar huidige vorm kreeg. De eerste in de jaren 1630-1640, bevolen door de overste van de begijnen Joanna Bauters, en de tweede in 1682, gestart op besluit van de overste Ferdynanda De Bock. Hierdoor ontstond een pseudo-hallenkerk (een kerk met meerdere schepen, waarbij de zijschepen iets lager liggen dan het hoofdschip).
Het personage van vandaag Begijnhof
Verhuizen naar een nieuwe Begijnhof, in 1874, namen de begijnen de kerkinrichting mee. Ze lieten echter barokke sculpturen achter die stenen zuilen versierden en 17e-eeuwse 15 mysteries in grisaille (een monochrome schildertechniek en afbeeldingen verkregen met behulp van deze techniek, die de illusie van driedimensionaliteit geven). Eén van de zijaltaren bevat een 17e-eeuws schilderij van Charles Remes waarop de Dominicaanse heilige is afgebeeld. Dominic Guzman. Hij was verantwoordelijk voor het religieuze en spirituele leven van de begijnen in Begijnhofbij st. Elisabeth. In het hoofdaltaar, of preciezer gezegd in het bovenste gedeelte, kunnen we een verwijzing naar de beschermheilige zien Begijnhof st. Elisabeth van Thüringen. Vandaag Begijnhof Er zijn geen muren die het scheiden van de rest van de stad. Je moet eromheen lopen om de locatie te achterhalen. Maar na een tijdje, als we door de oude straatjes met de vele historische begijnenhuisjes lopen, beginnen we de unieke sfeer te proeven.
Adres:
Begijnhofdries, 9000 gent
Begijnhofdries, 9000 gent
Groot Begijnhof Sint-Elisabeth te Sint-Amandsberg (Groot begijnhof Sint Elisabeth)
29 września 1873 roku położono pierwszy kamień pod budowę kościoła. W rok później odbyła się wielka uroczystość poświęcona przenosinom beginek do nowego beginażu (zwanego wielkim), w miejscowości Sint-Amandsberg. Beginaż ten jest dziełem architekta Arthura Verhaegena. Kościół zaś zaprojektował Jean-Babtiste Bethune. Wystrój beginażu w stylu neogotyckim ma przypominać obraz średniowiecznego miasta. Składa się z trzech placów i ośmiu ulic wokół nich, wzdłuż których zbudowano osiemdziesiąt domów i czternaście konwentów. Osobny duży dom był przeznaczony dla przełożonej beginek. Beginaż ten jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
De minimumleeftijd om lid te worden van de gemeente was 16 jaar. De novice kreeg een meerdere die haar in het leven introduceerde Begijnhof, haar de geest van gebed, liefde, nederigheid en zelfkastijding bijbrengend. Na minimaal een jaar kon de novice toestemming vragen om te kleedselen. Tijdens een ceremonie in haar klooster ontving ze haar begijnengewaad. Pas zes maanden later kon ze tot begijn worden verklaard. De begijnenoverste, De Groot, had hierin de doorslaggevende stem. De Steedsel gaf haar het recht om als volwaardig begijn binnen de congregatie te leven. Sinds 1930 jaar neemt het aantal begijnen stelselmatig af. De laatste van hen, Alice Maenhout, verbleef enige tijd in een verzorgingstehuis en stierf daar op 25 augustus 2003.
|
Adres:
Groot Begijnhof 67
9040 Sint-Amandsberg (Gent) |
Openingstijden:
maandag tot en met zondag:
6.30-21.30 |
Ticketprijs:
Gratis toegang |