Oudenaarde

Verticaal Divider

De stad ligt in de regio Oost-Vlaanderen, aan de rivier de Schelde. Vaak de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. Van de 15e tot de 18e eeuw, vooral in de 16e eeuw, was het beroemd om het maken van wandtapijten. Een bijzondere schat van Oudenaarde is het prachtige stadhuis gebouwd in de Brabantse gotische stijl door de Brusselse architect Hendrik van Pede in de jaren 1527-1537.

Kościół św. Walburgii, Oudenaarde, fot. PM

De stad werd gesticht rond de 11e eeuw. In 1030 bouwde de graaf van Vlaanderen, Boudewijn IV met de Baard, hier een fort, waarvan de stad werd beroofd na de Slag bij Bouvines in 1214. Door de eeuwen heen ontwikkelde zich in de stad de weefnijverheid, wat bijdroeg tot de uitbreiding en verrijking van Oudenaarde. Het hoogtepunt van de voordelen van de productie van wandtapijten valt in de 16e eeuw. Het was toen dat een prachtig stadhuis met een belfort werd gebouwd en de Sint Walburgakerk. De Beeldenstorm in 1566 veroorzaakte veel schade aan kerken.

In 1522 werd de stad bezocht door keizer Karel V, die een affaire had met Joan van der Gheynst, dochter van een tapijtmaker. Uit deze verbintenis werd een halfzus van Filips II geboren, Margaretha van Parma, later regent van Nederland. In de 16e en 17e eeuw werd de stad verschillende keren aangevallen door de Fransen en in het jaar 1708 vond een van de grootste veldslagen in de Spaanse Successieoorlog plaats in de buurt van de stad. Tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft de stad veel schade opgelopen.

Stadhuis en Belfort in Oudenaarde - UNESCO erfgoed

Het prachtige stadhuis is het werk van architect Hendrik van Pede. Het gebouw werd in de jaren 1526-1537 opgetrokken op de plaats van een oud 13e-eeuws juryhuis. De voormalige lakenhal, gebouwd in de veertiende eeuw, is tegenwoordig een soort uitbreiding van het achterste deel van het stadhuis, waarvan de harmonieuze structuur het centrale stadsplein domineert. De realisatie van het stadhuis werd in korte tijd voltooid, wat in belangrijke mate heeft bijgedragen aan de esthetische eenheid van het gebouw, dat een van de mooiste voorbeelden van Brabantse gotiek in België is.

Boven de arcade met gewelfd plafond is een rijk versierde gevel met spitse ramen gescheiden door nissen die, hoewel ontworpen om beelden te bevatten, leeg staan. Het geheel wordt afgedekt met een steil dak omgeven door een opengewerkte vensterbank.

Op de top van de centrale klokkentoren met drie terrassen bevindt zich een stenen kroon die het vergulde beeld van Hans ondersteunt-de legendarische krijger, de oudste burger en verdediger van de Oudenaarde. De kroon op de toren en de tweekoppige adelaars boven de ramen op de zolder brengen hulde aan de beroemde gast van Oudenaarde, keizer Karel V, die enkele jaren voor de start van de bouw naar de stad kwam, waar hij een affaire kreeg dat resulteerde in Margaretha van Parma, later regentes van de Nederlanden.

Museum, Oudenaarde

Wewnątrz ratusza znajdują się wspaniale urządzone pokoje z gotyckimi kominkami, ściennymi malowidłami oraz dziełami mistrzów flamandzkich ze szkoły Adriena Brouwer, najbardziej znanego malarza Oudenaarde. W sukiennicach z XIV wieku, dołączonych do tylnej fasady ratusza, znajduje się muzeum poświęcone sztuce i historii gobelinów, z których wyrobu słynęło Oudenaarde. Wystawiono tu również bogatą kolekcję sreber i zabytkowych mebli.

Sint Walburgakerk, Oudenaarde

Sint Walburgakerk

De majestueuze kerktoren domineert de Oudenaarde. De eerste vermelding van de kapittelkerk stamt uit de eerste helft van de 11e eeuw. In 1150 werd de kerk herbouwd na een brand in 1126.

Deze prachtige kapittelkerk bestaat uit twee kerken die aan elkaar zijn gekoppeld. De verbinding is tussen het koor en het transept. Het koor is bijna een hallenkerk op zich. Plannen voor de bouw van de kerk uit de 15e eeuw bewijzen dat deze nooit werd voltooid.

De tempel bestaat uit een 13e-eeuws koor gebouwd in de vroeggotische stijl, van kalksteen uit de Doornikse streek, en een zandstenen toren en zijbeuken, die de 15e-eeuwse Brabantse gotische stijl illustreren.

In jaar 1406 werd een apsis aan de kerk toegevoegd ter ere van Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië. Als de bouw van de kerk volgens het 15e-eeuwse plan zou worden voltooid, zou deze een deel van het centrale plein innemen. In 1414 werd besloten om de kerk te herbouwen, maar de uitvoering van deze ambitieuze plannen eindigde in 1534 om financiële redenen. In 1620 werd de massieve gotische toren bekroond met een barokke spits ontworpen door Simon de Pape. De torenspits brandde af bij een brand in 1804.

W kościele znajdziemy czternaście kaplic. Poszczególne kaplice poświęcone są świętym reprezentującym różne cechy. Dlatego mamy tu kaplicę rzemieślników, których patronem jest św. Józef, kaplicę murarzy (św. Jan Chrzciciel), czy kaplicę powroźników (św. Maria Magdalena). Przez trzy wieki Oudenaarde było centrum wyrobu gobelinów dlatego najważniejszą kaplicą w kościele św. Walburgii, będącym wówczas centrum życia religijnego tkaczy wyrabiających gobeliny, jest kaplica poświęcona św. Barbarze, patronce tkaczy.

W kolegiacie nie ostało się nic ze średniowiecznego wyposażenia. Wszystko zostało zniszczone podczas furii ikonoklastów w 1566 roku. Ślady ich działalności można zobaczyć zaraz po wejściu do kościoła. Na ścianie znajdują się dwie niewielkie płaskorzeźby zniszczone podczas zamieszek.

Wszystkie meble, rzeźby czy obrazy są w większości wykonane w stylu baroku i późnego baroku. Kościół św. Walburgii posiada bogatą kolekcję rzeźb, drewnianych polichromatycznych statuetek, historycznych gobelinów i obrazów.

Openingstijden:

april-oktober: dinsdag / donderdag / zaterdag: 14.30-17.00
juni-augustus: dagelijks behalve maandag: 14.30-17.00

Sint Walburgakerk, Oudenaarde

Begijnhof

Begijnhof, Oudenaarde

Zoals veel Vlaamse steden heeft ook Oudenaarde zijn eigen begijnhof. Verscholen achter de muren, een oase van rust, rijk aan kleine tuinen, vol met verschillende bloemen en planten. Een plek waar de tijd heeft stilgestaan. Een charmante getuige van de geschiedenis van het bestaan van de begijnenbijeenkomst.

Oorspronkelijk Begijnhof in Oudenaarde was het achter de Sint Walburgakerk. In het jaar 1449 hebben begijnen een nieuw huis gekregen, op de huidige locatie. Ze wonen hier al eeuwen. De laatste van hen stierf in 1960.

Aanvankelijk begijnhof het was volledig omringd door de Schelde. De enige ingang was door een rood geschilderde barokke poort met een standbeeld van St. Roch, beschermheer van infectieziekten.

Begijnhof de Oudenaarde bestaat uit een dertigtal witgekalkte huizen, gegroepeerd rond binnenplaatsen. Slechts enkele daarvan dateren uit de 17e eeuw, de rest werd herbouwd in de 19e en 20e eeuw. Tijdens de beeldenstorm in 1566 werd de 16e-eeuwse kapel in het gebied verwoest Begijnhof. Momenteel is er een neogotische kapel in de plaats.

Begijnhof, Oudenaarde

Begijnhof ontstond tijdens de kruistochten, toen veel mannen niet terugkeerden van hun expedities. Ze waren een soort stad in een stad. Ze hadden een eigen bakkerij, brouwerij, verpleegstershuis en kerk. Begijnhof beheerde de zogenaamde Grootmeesteres, die het dagelijks leven van de begijnen organiseerde. Begijnen kneedden vaak kant of onderwezen kinderen. Ze hadden veel gemeen met nonnen. Net zoals ze in een gesloten gemeenschap leefden, beloofden ze gehoorzaamheid, maar geen armoede. Ze wijdden hun hele leven aan God, zonder religieuze geloften af te leggen.

Begijnhof, Oudenaarde

Lopend door de Kastelstraat bereiken we de Schelde, de rivier die de Oudenaarde scheidt. Een prachtig uitzicht verschijnt voor onze ogen. Maagdendale Abdij en de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Pamele. We steken de Scheldebrug over, een interessant bouwwerk dat wordt opgetild door hydraulische liften terwijl de binnenvaartschepen passeren. Als we vanaf de brug naar beneden gaan, slaan we rechtsaf, er is een prachtige watervalfontein, gebouwd in 1852 ter erkenning van de Belgische koningin Louise-Marie. De fontein is een kopie van de beroemde cascadefontein die op de Place la Concorde in Parijs staat. De maker ervan was Charles van der Straeten.

Oudenaarde fontein

Obie budowle znajdują się na terenie dawnego małego miasteczka Pamele, które w 1593 roku zostało przyłączone do Oudenaarde. Bogaci lordowie Pamele nie szczędzili środków na rozwój miasteczka. To prawdopodobnie oni sfinansowali budowę pięknego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej z Pamele. Dzięki relatywnie krótkiemu okresowi budowy (1234-1265) świątynia jest w całości wspaniałym przykładem stylu skaldyjskiego gotyku, będącego odmianą regionalnego stylu wczesnogotyckiego, skrzyżowaniem pomiędzy stylem romańskim i gotyckim.

Posiada wszystkie charakterystyczne dla tego stylu cechy. W całości zbudowany z niebieskiego wapienia z okolic Tournai, wieża nad skrzyżowaniem transeptu i nawy głównej, małe okrągłe wieżyczki boczne dołączone do fasady budynku oraz elementy charakterystyczne dla stylu gotyckiego-ostre łuki, okna złożone z trzech mniejszych połączonych jednym łukiem. Tablica z brązu wisząca na zewnątrz przykościelnego krużganka wskazuje datę budowy kościoła, 1234 rok oraz nazwisko twórcy, Arnulf of Binche. Było to bardzo rzadko praktykowane w dawnych czasach.

De belangrijkste monumenten in de tempel zijn de twee graven van de Pamele-baronnen, de spectaculaire glas-in-loodramen gemaakt in 1930, onder andere door A. Ladon, en het prachtige hoofdaltaar van zandsteen met beelden van de twaalf apostelen.

Na szczycie delikatnie rzeźbionego tabernakulum stoi imponujące cyborium, które ma formę iglicy. Kościół niestety nie jest już używany do regularnych nabożeństw. Dla zwiedzających otwarty jest jedynie od czerwca do sierpnia od 14.00 do 17.00.

De abdij werd gesticht in 1233. Het was een van de belangrijkste kloosters in voormalig Vlaanderen. Het enige overgebleven gebouw uit die periode is de abdijkerk uit de 13e eeuw. De abdij heeft veel te lijden gehad van de bombardementen op de stad door Franse troepen in 1684 en als gevolg van de Franse Revolutie (1789). De abdij werd toen verkocht en tot 1960 deden de gebouwen dienst als kazerne. Tegenwoordig herbergt het het gemeentelijk archief en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten.

Oudenaarde

Kerk van Onze Lieve Vrouw van Pamele

Oudenaarde

Obok kościoła św. Walburgii stoi szereg ciekawych budynków. Pierwszy po prawej nosi nazwę Huis Cambier. W XVI wieku znajdowała się tu siedziba władz Oudenaarde. Po Rewolucji Francuskiej zorganizowano w nim browar.
Najciekawszy jest natomiast budynek stojący obok. Ten zbudowany w XVI wieku budynek był domem Małgorzaty Parmeńskiej. Z fasadą w całości zbudowaną z piaskowca z Tournai budynek ten jest wyjątkowym przykładem cywilnego stylu brabanckiego gotyku. Po lewej stronie stoi Boudewijn tower. Wybudowana prawdopodobnie w XII wieku wieża jest najstarszą kamienną budowlą w Oudenaarde. W całości zbudowana z piaskowca z Tournai, z racji swojego wyglądu dawniej mylnie opisywana jako część fortyfikacji miejskich.